Позэия падишасына арнал?ан Фариза жыр

Жоқтау (Фариза апаға)
Тағы ашып қойын дәптер парағың,
Жырларыма ұзақ-ұзақ қарауым.
Фариза апай түсіп кетіп есіме,
Жанарымды торлағанды қара-мұң.
Падишасы – қара өлең құдіретінің,
Алыстады тіріден «жат ұяға»
Тіріңде туын ұстап туралықтың,
Шығушы едің «ақиқат» деп қас-қияға.
Жаза алмады ақынның өмір-дертін,
Бұл сөзіме құлазып, көңіл кепсін.
Еркектерден табылмас өжеттілік,
Апа, сіздің бойыңыздан көрінетін.
Жан едіңіз жақсыға ағылатын,
Тура айтылса төбеден табылатын.
Ер адамнан табылмас сол қасиет,
Өң бойыңнан өзіңнің табылатын.