Эссе «Мені? педагогикалы? философиям»

Эссе «Менің педагогикалық философиям»
Мұғалім карьера жасамайды. Мектепке мұғалім болып келіп, өмірінің соңына дейін мұғалім болып қалады. Ол- әртіс, бірақ оның көрермендері оған қол соқпайды. Ол-мүсінші, бірақ оның мүсіндерін ешкім көрмейді. Ол-дәрігер, бірақ емделушілер оған алғысын сирек білдіреді және емделуге тырыспайды. Ол күнделікті шабытқа күшті қайдан алады? Тек өзінен ғана. Тек өз ісінің айбындылығынан ғана, тек қоғамның қолдауынан ғана. Қоғамның «мұғалім» деген құрметінен ғана. Оқулық материалын жаттап алу оңай, бірақ сабақта дәстүрлі емес сұрақтар қойылады, сол сұрақтарға жауап беру үшін ойлану, іздену керек. Бұл өте қызық. Әрқайсысының өз жауабы, өз пікірі, өз көзқарасы болуы мүмкін. Сабақта маған мейрімділік орта ұнайды. Әрқайсысы өз сөзін айтуы керек, олар қателесем деп қорықпайды. Сабақта біз тек мұғалімді тыңдап қана қоймаймыз, сонымен бірге басқа оқушылардың пікірін де тыңдаймыз, өз жауабымыздың дұрыстығын дәлелдеуге үйренеміз. География пәнінде адам ой-өрісін, адамның ойлау қабілетін, жақсы қасиетін байытуда көп мүмкіндік бар. Табиғатты қорғау, Отанға деген махаббат. Сондықтан оқушыларға сұрақтар мен тапсырмаларды жаттап алу үшін емес, ой-өрісін қалыптастыру үшін, олардың шығармашылығын дамыту қажет. Осындай жұмыстың нәтижесі таңқалдырарлықтай болады, ал мұғалім мен оқушылар үшін нағыз географиялық ойлар туындайды. Бізді бақытты және бақытсыз ететін не нәрселер деп ойланып көрсек, оның жауабы өте қарапайым: біздің әдеттеріміз, жағдайлар әртүрлі болуы мүмкін, бірақ біздің әдеттеріміз біздің бақытты болуымызға өте қатты әсер етеді. Өмірде сенімді қадаммен келе жатқан адамдарды өмірге деген ерекше көзқарас біріктіреді. Өмірде олардың жолдары болғандықтан емес, өмірдегі кездесетін қиындықтарды жеңу үшін әдеттерін қалыптастырғандықтан. Менің ойымша, өмір заңдылығын сақтасаң, көп жетістікке жетуге болады... өз қалауымды, мұғалім болуды,
мен бала кезімде таңдағам. Қазір мен есіме түсіріп, неге осы жолды таңдағанымды өзіме түсіндіргім келеді. Мені бала кезімнен осы мамандық еліктірді. «Мұғалім болып ойнауға», қуыршақтарыма «сабақ»беруіме ешкім кедергі бола алмады. Қуыршақтарды отырғызып қойып, оларға тапсырмалар ойлап табамын. Бағаны қызыл сиямен қолдан жасалған журналға қоямын. Әрине оқушылардың аты-жөндерін де ойдан шығарамын. Менің алғашқы ұстаз ағайым өзінің мейрімділігімен, қайрымдылығымен есімде қалды. Тіпті ол маған үй тапсырмасы жазылған дәптерлерді тексеруді сеніммен тапсырып отыратын. Мектепті тамамдаған соң мен мамандық таңдау туралы ойланған да жоқпын. Алғашында мен педагогикалық колледжге түсіп, кейін педагогикалық университеттің сыртқы бөлімінде оқыдым. Бірақ мен осы мамандықты тыңдағаныма өкінбеймін. Оқушыларға білім беруде жаңашылдардың батырлығы мен тәжірибені біріктіру өте қиын. Соған қарамастан бәрін қалай оқыту керек? Бәрін: қабілеттіні де, қабілетсіздерді де, дарынды және жалқауларды, шыдамсыз және сабырлыларды. Бүгінгі мұғалімдерді толғандыратын осы сұрақтар. Сондықтан біз оқытудың жаңа жолын, әдіс-тәсілдерін іздестіре отырып, өмірде өзіңді неге арнағаныңды, өз орныңды дұрыс таптың ба соны түсінгіміз келеді. Баланың қасында өзіңді Адам ретінде ұстап, қиын жағдайда қол ұшын беруге дайын болу керек. Мұғалім-шығармашылықпен жұмыс істейтін тұлға, ол біреу оған дайын дүниені жасап әкеліп бергенше күтпейді, ол өзі жасауға тырысады. Қазір де оқытудың ең қажетті мәселелері болып: ғылыми тұрғыда пәнді тереңдете оқыту, табиғаттың тылысым заңын зерттеу. Мұның бәрі неге керек? Деген сұрақ туады. Расында да, оқушылар жағдайға сәйкес өз шешімдерін қабылдай білулері керек, табиғат заңдылығын түсіне білулері қажет. Сол себепті мұның барлығын түсіндіру үшін сенім, көре білу үшін көз, сезім керек. Менің ойымша, әлемге деген адами көзқарас сезе білуден және мұңаюдан басталады. Педагогикалық қызыметімнің алғашқы қадамында мен өзіме сұрақ қоятынмын: менің оқушыларыма география пәні керек пе? Әр түрлі мамандық иелерін...
Әрине, олардан жаңа Ньютон, Архимед, Ломоносов, Колумб,Магелландар шықсын деген емес. Ал шықса несі бар... Сонымен қатар, қай жерде тұратыныңды және сол жерге қалай жету керектігін білу үшін ғана емес? Сонымен менің оқушыларыма география пәні не үшін керек? Сабақ жоспарын құрып отырғанда, мен өзіме осы сұрақты қоямын. Кей уақытта мен оқушыларыма терезеге қарап қандай өмірде сүріп жатқанына қарауын өтінемін. Әрқайсысының өз көзқарасы бар. Біреуі тек көк аспанды ғана көре алады, біреуі өз ауласындағы қайыңды, біреуі осы тамаша өмірдің барлық жағын көре алады. Өмірде әр түрлі жолды таңдай отыра, біз әлемнің сұлулығын, үндестігін түсініп, сезіне аламыз: оның мұхиты мен теңізін, өзендер мен мұздықтар, орман-тоғай мен тауларын. Ал туған елдің табиғаты ше... Оның пәк тазалығын, содан кейін адамды оның қажеттілігі мен талабы. Сондықтан мен өз сабағымда табиғат байлығын қалай пайдалануда ғана емес, оны қалай бағалау, қорғау керектігін үйретемін. Әр мектеп пәні оқушыны анықтап және дамыту құралы ретінде қолданылуы тиіс емес.Егер сабақта зерттеу жағдайларын ұйымдастыра алсам, әр бала өзін жаңашыл ретінде сезініп, ойлап, жасап, уайымдай білсе, онда менің пәнім қажетті деп ойлаймын. Мұғалімнің шеберлігі табиғи жан-жақты мағына жақсы коммуникативтік қабілетіне, қоршаған орта мен қарым-қатынаста болатын, өзін де, өзгені де тыңдай білетін, соған қарай әрекет жасауына байланысты. Егер ол осы қабілетті жоғалтып алса онда ол өз жеке тұлғасын жоғалтқаны. Қандай оқушыны жақсы көресіз-деп кез келген мұғалімнен сұраңызшы. Жан-жақты, тәрбиелі, парасатты, еңбекқор... Әр адам, соның ішінде бала, қайталанбас! Ол қателік те жасай алады, бірақ оған ешкім өз ережесін айтып, талап ете алмайды. Біз тірі жануарлармен жұмыс істейміз ғой және біз дайын жауап бере алмаймыз, тіпті біз қиын болса да, жауапты табу үшін бағдар ғана бере аламыз. Мен өмірде батыл, мейрімді, өзге адамның пікірін құрметтей алатын, бірақ өз және өзге пікірді қалай алатын оқушыларды көргім келеді.
«Сіздің биікке самғауыңыз үшін, сіздің ойларыңыз бен алға ұмтылуыңыз жоғары болу керек» Адам Джексон.
Эссе «Моя педагогическая философия»
Учитель не делает карьеры. Он приходит в школу учителем и до конца дней своих остаётся в этом звании. Он – артист, но его слушатели не аплодируют ему. Он – скульптор, но его труды никто не видит. Он – врач, но его пациенты редко благодарят за лечение и далеко не всегда хотят лечиться. Где же ему взять силы для каждодневного вдохновения? Только в самом себе. Только в сознании величия своего дела. И только в поддержке общества. В уважении общества к нему – Учителю».
- Выучить материал учебника достаточно легко, но на уроке задаются такие нестандартные вопросы, ответ на которые приходится обдумывать, изучать литературу. Это всегда интересно. У каждого может быть свой ответ, своя точка зрения.
- На уроке мне нравится доброжелательная атмосфера. Каждый должен сказать свое слово, ученики не боятся ошибиться. На уроках мы учимся слушать не только учителя, но и мнение других учеников, учимся корректно отстаивать свою версию ответа. География обладает прекрасными возможностями для обогащения кругозора человека, развития мышления, воспитания лучших качеств человека; любви к Родине, бережного отношения к природе Земли. Вот почему так необходимы вопросы и задания, направленные не на заучивание и воспроизведение знаний, а на развитие творческой , мыслительной деятельности учащихся. Результаты подобных работ бывают ошеломляющие, а для педагога и его учеников наступает настоящий праздник географических идей. Если задуматься о том, что именно делает нас счастливыми или несчастными, то ответ окажется на удивление простым: наши привычки. Обстоятельства могут быть какими угодно, но именно наши привычки очень сильно влияют на то, насколько мы счастливы. Людей, которые уверенно идут по жизни, объединяет особый взгляд на мир. Они счастливы не столько потому, что им, не переставая, улыбается фортуна, а потому, что они выработали привычки, которые позволяют им оставаться на коне и легко справляться с трудностями и неудачами.
Мне, кажется соблюдая законы жизни можно много добиться.....
Свой выбор – быть учителем – я сделала еще в детстве. Сейчас я пытаюсь объяснить для себя, вспомнить, почему я выбрала этот нелегкий путь. Профессия учителя с детства привлекала меня. Моей тяге «играть в учителя», проводить «уроки» со своими многочисленными куклами никто не препятствовал. Рассадив кукол, я давала им задания, которые сама придумывала. Оценки выставляла красной ручкой в расчерченную под журнал тетрадь с вымышленными именами и фамилиями. Первый мой учитель запомнился мне своей добротой и внимательностью. Он даже доверял мне проверять тетради с домашним заданием. Окончив школу, я не раздумывала о выборе профессии. Я поступила сначала в педагогический колледж, а потом в педагогический университет на заочное отделение. И я не пожалела о выборе своей профессии…
Как трудно порой соединить в себе опыт человечества, который нужно передать ученикам, и смелость новатора! И как при этом научить всех? Всех: очень способных и не очень, усердных и ленивых, взбалмошных и спокойных. Вот вопросы, которые сегодня волнуют нас – учителей. И мы ищем новые пути, методики и формы обучения, стараемся понять, что сегодня самое главное – это осознание своего предназначения в жизни. Надо научиться быть Человеком рядом с ребенком, подать ему руку в любой ситуации. Учитель, работающий творчески, не будет ждать, пока для него кто-то специально придумает универсальные приемы и методы, он будет принимать их сам. До сих пор важнейшими задачами обучения считаются: глубокое знание предмета, современных научных представлений, изучение законов природы. Возникает вопрос: «Зачем все это»? А это нужно чтобы наши ученики могли действовать в соответствии с ситуацией, предлагаемой им жизнью, нужно научить их действительно понимать её законы. А это понимание невозможно без умения чувствовать, воспринимать истинное положение вещей, для этого же нужно доверие, открытость миру, нужны глаза, чтобы увидеть, нужна душа, чтобы почувствовать. Именно с умения чувствовать и сопереживать начинается, на мой взгляд, чисто человеческое отношение к миру. Делая первые шаги в педагогике, я задавалась вопросом: зачем моим ученикам география? Им в будущем, людям разных профессий… Конечно, не для того, чтобы они стали новыми Ньютонами, Архимедами, Ломоносовыми, Колумбами, Магелланами, хотя очень хотелось бы… И не только для того, чтобы знать где ты живешь и как туда доехать. Так зачем же она им, моим ученикам, география? Я и сейчас задаю себе этот вопрос, когда размышляю над построением своего урока. Иногда я прошу взглянуть своих учеников в окно и увидеть мир, в котором живешь. У каждого он будет свой. Один может увидеть в окне только кусочек синего неба и березку своего двора, а другой откроет для себя все стороны этого удивительного мира, в котором живет. Выбирая простор мы открываем перед собой множество дорог, и только наблюдая весь пейзаж, открывающийся нашему взору мы начинаем понимать, чувствовать, осознавать целостную красоту и гармонию мира: его океаны и моря, реки и ледники, леса и горы. А природа родного края… Вы только представьте ее девственную чистоту, а затем человека с его потребностями и конечные последствия. Поэтому на своих уроках я учу детей не только как использовать природу, ее богатства, но и ценить ее, охранять и беречь. Каждый школьный предмет призван выявлять и развивать ребенка средствами своей предметной области. Конечно, я осознаю, что жизненные ситуации у моих учеников будут иные, чем те в которых рождались великие географические открытия. И если на уроках, где я стараюсь создавать ситуации исследования, где каждый ребенок может почувствовать себя первооткрывателем, они научатся мыслить, творить, сотрудничать и сопереживать, то, наверное, мой предмет география будет востребована. Ученье я вижу как процесс расширения возможностей понимания мира, мира людей и мира природы, законов взаимоотношений в них; это процесс самопонимания, самосовершенствования, самосознания, приобретения умения распоряжаться своими знаниями в жизненных ситуациях. Мастерство учителя зависит и от природной любознательности, готовности изменять себя, хороших коммуникативных способностей, умения быть в общении с окружающим миром, с самим собой, умения слышать и быть готовым действовать. Если же он утрачивает эту способность, он теряет свою индивидуальность. Спросите любого учителя, каких детей он любит? Любознательных, инициативных, общительных, послушных, дисциплинированных… Но каждый человек, в том числе ребенок, неповторим! Он имеет право на ошибку, и никто не должен диктовать ему свою волю, навязывать свои правила. Ведь мы с вами работаем с живыми людьми и не можем давать готовые ответы. Мы можем определить направление, дать ориентиры на нахождение ответов, даже если будет очень трудно. Смелыми, отчаянными, доброжелательными, уважающими чужое мнение, но умеющими отстаивать и свое собственное – такими я хочу видеть своих учеников.
«Ваши мысли и стремления должны лететь высоко, чтобы дать вам подняться…» Адам Джексон.
An essay is "My pedagogical philosophy"
A teacher does not do a career. He comes in school a teacher and to the end of days it remains in this rank. He is an artist, but his listeners do not cheer for him. He is a sculptor, but his labours nobody sees. He is a doctor, but his patients rarely thank you for treatment and far not always want to treat oneself. Where to take forces him for everyday inspiration? Only in to itself. Only in consciousness of the business grandeur. And only in support of society. In respect of society to him - to Teacher".
- to Learn material of textbook easily enough, but on a lesson such non-standard questions are set, answer it is necessary to think over for that, study literature. It always interestingly. At each there can be the answer, point of view.
- On a lesson I like a benevolent atmosphere. Everybody must say the word, students are not afraid to make a mistake. On lessons we study to listen not only a teacher but also opinion of other students, we study correctly to defend the version of answer. Geography possesses wonderful possibilities for enriching of range of interests of man, development of thinking, education of the best qualities of man; to love to Motherland, careful attitude toward nature of Earth. That is why the questions and tasks, sent not to the overlearning and reproducing of knowledge, are so needed, and on development of creative, cogitative activity of students. The results of similar works are stunning, and the real holiday of geographical ideas comes for a teacher and his students. If to be thoughtful about that exactly does us happy or unhappy, then an answer will appear to my surprise simple: our habits. Circumstances can be what pleasingly, but exactly our habits so much influence on that, as far as we are happy.People that confidently go on life, unites the special look to the world. They are happy not so much because to them, incessantly, fortune smiles, and because they produced habits that allow to remain them on a horse and it easily to get along at difficulties and failures.
To me, seems observing laws life it is possible much to obtain....
The choice - to be a teacher - I did as early as childhood. Now I try to explain for itself, remember why I chose this heavy way. The profession of teacher attracted me from little up. To "play teachers" my traction, conduct lesson with the numerous dolls nobody prevented. Seating dolls, I assigned to them, thought of that. Proposed estimations a red pen in the notebook lined under a magazine with the invented names and last names. My first teacher went down in memory to me the kindness and attentiveness. She even trusted me to check up notebooks with a homework.
Finishing school, I did not meditate about the choice of profession. I entered first pedagogical college, and then in a pedagogical university on an in absentia separation.
And I did not feel sorry about the choice of the profession.
As difficult at times to connect in itself experience of humanity, that needs to be passed to the students, and boldness of innovator! And how here to teach all? All: very capable and not very, zealous and lazy, unbalanced and quiet. Here questions that worry us today - teachers. And we search new ways, methodologies and forms of educating, try to understand that today most important is this realization of the destiny in life. It is necessary to learn to be Man next to a child, to give to him a hand in any situation. A teacher working creatively will not wait, while for him someone will think of universal receptions and methods specially, he will accept them. Until now the major tasks of educating it is been considered : thorough knowledge of object, modern scientific presentations, study of natural laws. Is there a question: "Why all of it"? And it is needed that our students could operate in accordance with a situation, life offered to them, it is needed to teach them really to understand еѐ laws. And this understanding it is impossible without ability to feel, perceive the veritable state of affairs, a trust is needed for this purpose, openness to the world, eyes are needed, to see, the soul is needed, to feel. Exactly with ability to feel and сопереживать begun, to my mind, a human relation is clean to the world. Making first advances in pedagogics, I was set by a question: why to my students geography? To them in the future, to the people of different professions. Certainly, not in order that they became new N'yutonami, by Archimedes, Lomonosovymi, Kolumbami, Magellanami, it would be very desirable although. And not only in an order to know where you live and how there to reach. So why she the name of to my students, geography? I and now set to itself this question, when I reflect above the construction of the lesson. Sometimes I ask to give a glance the students in a window and to see the world in that live. At each he will be it. One can see in a window only the piece of blue sky and bindweed of the court, and other will open for itself all parties of this surprizing world in that lives. Choosing space we open before itself the great number of roads, and only looking after all landscape, opened to our look we begin to understand, feel, realize integral beauty and world harmony : his oceans and seas, rivers and glaciers, forests and mountains. And nature of native edge you only. Every school object is called to expose and develop a child facilities of the subject domain. Certainly, I realize that vital situations my students will have another, what those in that gave birth great geographical opening. And if on lessons, where I try to create research situations, where every child can feel a discoverer, they will learn to think, create, cooperate and soperezhivat', then, probably, my object geography will be highly sought.Studies I see as a process of expansion of possibilities of understanding of the world, world of people and world of nature, laws of mutual relations in them; it is a process of samoponimaniya, self-perfection, consciousness, acquisitions of ability to dispose of the knowledge in vital situations. Mastery of teacher depends and from natural curiosity, willingness to change itself, good communicative capabilities, ability to be in intermingling with the surrounding world, with by a soba, abilities to hear and be ready to operate. If he loses this ability.Ask any teacher, what children he loves? Curious, initiative, sociable, obedient, disciplined. But everybody, including child, nepovtorim! He has a right on an error, and nobody must dictate the will to him, to impose the rules. In fact we with you work with living people and can not give the prepared answers. We can define direction, give reference-points on being of answers, even if it will be very difficult. Brave, hotshot, benevolent, respecting stranger opinion, but able to defend and own - I want to see the students such.
"Your ideas and aspirations must fly highly, to give to you to rise". Adam Jackson.